Geliefden – en wat nadien?

Is men als geliefden gelukkig? Hoe vaak heeft men hierop geen eenduidig antwoord? Sommige zijn het anderen niet.

De geliefde pikt de rozijnen uit de relatie met zijn minnaar/ minnares. Geen vuile was, geen slecht humeur, steeds een verzorgd voorkomen. Maar er is ook nog een andere kant aan deze relatie met drie – hij is er niet wanneer men hem werkelijk nodig heeft, men kan ook zomaar niet bellen wanneer men het graag zou willen. Men moet hem delen, ook wanneer men het misschien niet wil. Wat wanneer hij het plotseling gedaan maakt?

Geliefde te zijn is enkel eenvoudig wanneer men als geliefde zelf de teugels in handen heeft, zelfstandig beslissingen kunt nemen en indien seks de overhand heeft, niet de grote (of kleine) liefde. Want de geliefde mag niet vergeten; zij is steeds maar secundair en blijft dit in regel ook.

In een studie gevoerd door het Duitse magazine “Focus” zou drie vierde van alle geliefden wensen de eerste viool te spelen in plaats van de tweede. Weinige geliefden echter zullen hierin slagen. Hoeveel er daadwerkelijk de overgang haalt, weet men niet.

Maar journaliste Maja Langsdorf (zich gespecialiseerd in vrouwenaangelegenheden) zegt in haar boek “Die Geliebte. Was es heißt, die Andere zu sein” dat enkel 10% van de geliefden ooit nummer één worden. De kans is dus werkelijk niet zo groot. Zolang de geliefde echter zelf enkel voordelen zoals afwisseling, opwinding en plezier uit de verhouding halen wil, dan vaart het haar meestal wel in de affaire.

Blijkbaar bestaat er een grote “markt” voor affaires, want volgens het Gezelschap van Ervaringswetenschappelijk Sociaal Onderzoek in Hamburg (Gewis) zijn er enkel in Duitsland allen al rond de 3 miljoen geliefden. Dit is een niet verwaarloosbaar getal. Cijfers over Nederland zijn jammer genoeg niet beschikbaar.

Niet allen zijn gelukkige geliefde – er zijn zeker ook vele ongelukkige, die graag meer zouden willen, maar dit meestal niet krijgen.